Ht Roberts & Pascale Michiels (B) CD presentation "Sunburst & Silk" Missy Sippy Gent (05-02-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Ht Roberts - Pascale Michiels © Rootsville 2019

Moeilijk om uit de Missy Sippy weg te blijven de laatste tijd, wegens de opeenvolging van fijne en leuke optredens. Voor elk wat wils want Marie en Jelle beperken zich echt niet tot blues, maar tot het brede spectrum van die muziek en aanverwanten.
Deze keer waren we op weg naar Gent voor de album voorstelling van “Sunburst & Silk“ van het duo Ht Roberts & Pascale Michiels. Singer/songwriter Ht Roberts schreef al een indrukwekkende discografie bijeen, maar voor deze nieuwe plaat grijpt hij terug naar de zuiverheid van ‘The Blues’ en gaat hij een intieme samenwerking aan met Pascale “Bloomfish” Michiels (Billy & Bloomfish, The Infamous Roots Rielemans Family Orchestra).

Songs, diep geworteld in de Schelde-delta, die samenvloeien met de gloedvolle stem en de rijk gestoffeerde kleurendoos van Pascale Michiels. Hartverwarmend echt, over (over)leven en (nog lang niet) dood gaan. Twee stemmen, een handvol instrumenten en vooral, twee verschillende levens.
In die dagen, toen Clapton nog God was, ging Muddy Waters naar een concert van hem kijken. Na het optreden ging Muddy naar God toe en zei: "Boy, you play the blues allright. But you're not old enough to sing it yet." In 2017 werd Ht Roberts ofte Herman Temmerman 60 en grootvader. Nu vindt hij zichzelf oud genoeg, naar eigen zeggen, om de echte blues te zingen en kon hij eindelijk zijn bluesplaat maken. Samen met Pascale Michiels, blikte hij zijn nieuwe schijf in op een dag of zes in de kleine studio in zijn tuin. Ik moet zeggen dat dit meer dan geslaagd is te noemen.

Ik heb dit jaar al wat optredens achter de kiezen, maar dit was het beste dat ik tot heden mocht meemaken. Niet dat de andere gigs niet goed waren, integendeel, maar dit oversteeg alles. Superlatieven te kort om dit te beschrijven en ik was helemaal van mijn melk als het gedaan was. Zelden zo’n pakkend optreden meegemaakt. Volk is er altijd in de Missy Sippy, maar voor dit bijzonder optreden waren enkel de die hards afgezakt. Een kalm, respectvol luisterpubliek. Ik wist onmiddellijk dat het goed zat.

Het tweetal was omgeven door een schare van instrumenten: guitaren, banjo en een hele batterij aparte snaarinstrumenten en percussie. Van start met ‘Sunburst & Silk’, titelsong van de nieuwe plaat. Een instrumentaal nummer gespeeld op een lange, special fluit en dat wat Aziatisch aandeed. Hierna deelde Herman mee dat er niet enkel songs uit de laatste plaat zouden worden gespeeld maar ook uit nieuwe schijf die al op stapel staat. Zo kregen we dan ‘Compass’, gevolgd door het knappe ‘Southbound’, “Darkest Hour’, ‘One Man Blues’ en ‘Wiseman’. Stuk voor stuk parels van bluesnummers.

De songs worden door Herman aangekondigd met een vleugje droge humor en elk heeft zowaar een eigen verhaaltje. Met Pascale klikt het als geen ander. Beiden vinden elkaar blindelings en halen een hoog muzikaal niveau. De Delta-blues krijgt dankzij het instrumentarium van Pascale een speciale twist om niet te moeten zeggen een andere dimensie. Met de fijne instrumentale rag ‘Inventing The Wheel’ en het donkere ‘From The Craddle To The Grave’ werd het eerste gedeelte afgesloten.

Na een korte pauze, nam het duo terug plaats op de bühne en werd ‘The Highroad’ op ons losgelaten, gevolgd door de ‘Reïncarnation Blues’ weer twee knappe songs met diepgang. Toch even benadrukken dat alle nummers van de hand zijn van Ht Roberts himself. Zowel tekst als muziek en dat is al schitterend. Eentje echter niet. Dan hebben we het over ‘The Muddy Waters’ song geschreven door Filip De Fleurquin, volgens Herman, één van de beste muzikanten waar hij ooit heeft mee gespeeld.

Humor in de bindteksten, ja zeker, zoals het ‘Ladybugs In The Woodpile’, opgedragen aan de ontslagnemende Joke Schauvliege. Tussendoor nog iets uit de toekomstige plaat ‘Remember Where You Came From’, wat ook de titel het album zou moeten worden. Het knappe ‘Down South’ werd dan opgedragen aan zijn vorige auto, tja.. en ‘You Got To Dig Deep’ sloot deze schitterende avond af. De Missy Sippy daverde op zijn grondvesten bij het eindapplaus en daar kon dus geen bisser wegblijven, wat we ook kregen met ‘Porchlight’, weer zo’n song recht uit het leven gegrepen.

Aan alle mooie liedjes komt een einde. Dit was top en een aanrader voor iedereen. Ik heb  geweldig genoten van deze twee fijne mensen en hun geweldige muziek. Muziek die teruggrijpt naar de echte geest van ‘The real Bues’ en dat hebben beiden heel goed begrepen. Dit is topkwaliteit en daarenboven, het is Belgisch. Pascale en Herman, bedankt, U was geweldig !!!!

Marcel